عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ صلوات الله علیه یَقُولُ :
 صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ(الحجة القائم) الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ.
کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص: 303

اصبغ بن نباته گوید: از امیر المؤمنین صلوات الله علیه شنیدم که مى  فرمود: صاحب این امر آواره و رانده شده و یکّه و تنهاست.

عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ: ذُکِرَ عِنْدَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ صلوات الله علیه الْقَائِمُ صلوات الله علیه فَقَالَ:
 أَمَا لَیَغِیبَنَّ حَتَّى یَقُولَ الْجَاهِلُ مَا لِلَّهِ فِی آلِ مُحَمَّدِ حَاجَةٌ.
کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص: 303

اصبغ بن نباته گوید: نزد امیر المؤمنین صلوات الله علیه ذکر قائم صلوات الله علیه شد فرمود:
 او غیبت مى کند تا به اندازه ای که نادان می گوید: براى خداوند در آل محمّد حاجتى نیست.


قال الإمام الباقر صلوات الله علیه عن جابرعن مولاتنا فاطمة الزهراء صلوات الله علیها:
أَبُو الْقَاسِمِ مُ ح َمَّ دُ بْنُ الْحَسَنِ هُوَ حُجَّةُ اللَّهِ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ الْقَائِمُ  أُمُّهُ جَارِیَةٌ اسْمُهَا نَرْجِسُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِما.
کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص: 307

حضرت فاطمه زهرا صلوات الله علیها فرمود:
أبو القاسم م ح م د بن حسن القائم و او حجّت خدا بر خلقش مى  باشد مادرش جاریه اى بنام نرگس، صلوات اللَّه علیهما.


عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى بْنِ حُصَیْنٍ الثَّعْلَبِیِّ عَنْ أَبِیهِ قَالَ:
 لَقِیتُ الإمام الباقر صلوات الله علیه فِی حَجٍّ أَوْ عُمْرَةٍ فَقُلْتُ لَهُ کَبِرَتْ سِنِّی وَدَقَّ عَظْمِی فَلَسْتُ أَدْرِی یُقْضَى لِی لِقَاؤُکَ أَمْ لَا فَاعْهَدْ إِلَیَّ عَهْداً وَأَخْبِرْنِی مَتَى الْفَرَجُ؟
 فَقَالَ صلوات الله علیه: إِنَّ الشَّرِیدَ الطَّرِیدَ الْفَرِیدَ الْوَحِیدَ الْمُفْرِدَ مِنْ أَهْلِهِ الْمَوْتُورَ بِوَالِدِهِ  الْمُکَنَّى بِعَمِّهِ [أی: أبو القاسم]هُوَ صَاحِبُ الرَّایَاتِ وَاسْمُهُ اسْمُ نَبِیٍّ[اسم رسول الله صلوات الله علیه وآله].
ثُمَّ نَظَرَ إِلَیَّ الإمام الباقر صلوات الله علیه عِنْدَ فَرَاغِهِ مِنْ کَلَامِهِ فَقَالَ أَ حَفِظْتَ أَمْ أَکْتُبُهَا لَکَ؟
 فَقُلْتُ: إِنْ شِئْتَ، فَدَعَا بِکُرَاعٍ مِنْ أَدِیمٍ أَوْ صَحِیفَةٍ فَکَتَبَهَا لِی ثُمَّ دَفَعَهَا إِلَیَّ وَأَخْرَجَهَا حُصَیْنٌ إِلَیْنَا فَقَرَأَهَا عَلَیْنَا ثُمَّ قَالَ هَذَا کِتَابُ الإمام الباقر صلوات الله علیه.
الغیبة( للنعمانی)، النص، ص: 178
عبد الأعلى بن حصین الثعلبیّ (کوفى) از پدرش روایت کرده که گفت:
«در سفر حجّ و یا عمره اى خدمت امام باقر صلوات الله علیه رسیدم و به آن حضرت عرض کردم:
 سنّ من زیاد شده و استخوانم فرسوده گشته است و نمى دانم دیگر ملاقات شما نصیب من خواهد شد یا نه، پس وصیّتى به من بفرمائید و مرا خبر دهید که فرج کى خواهد بود؟
امام صلوات الله علیه فرمود:
همانا آن آواره رانده شده یکّه و تنها و جدا از خانواده، که خونخواهی از پدرشان نشده است و کنیه عموى خویش را دارد[یعنی: أبو القاسم]، او صاحب پرچم ها است و نامش نام پیامبرى است.[اسم رسول الله صلوات الله علیه وآله]
 سپس امام باقر صلوات الله علیه در پایان سخن خود به من نگریست و فرمود: آیا از بر شدى [یا] آن را برایت بنویسم؟
 عرض کردم: چنانچه میل شما باشد (بنویسید) پس پاره اى از چرم یا صفحه اى طلبیده آن را برایم روى آن نوشت، سپس آن را به من داد، و حصین آن نوشته را نزد ما بیرون آورده و آن را بر ما خواند، بعد گفت:
این نوشته امام باقر صلوات الله علیه است».