از امام صادق صلوات الله علیه روایت کرده که یکى از یاران آن حضرت بر
او وارد شد و عرض کرد: فدایت گردم، به خدا قسم من شما و هر کس دوستدار
شماست دوست مى دارم اى سرورم چقدر شیعه شما زیاد است.
حضرت فرمود: بگو آنان چه مقدارند؟
عرض کرد: بسیار زیاد.
حضرت فرمود: مى توانى آنان را بشمارى؟
عرض کرد: تعدادشان بیشتر از اینها است.
پس امام صادق صلوات الله علیه فرمود:
آگاه
باش هر گاه آن عدّه وصف شده که سیصد و ده نفر و اندى هستند شمارشان کامل
شود، آنگاه چنان که شما مى خواهید خواهد شد، لکن شیعه ما کسى است که:
صدایش
از حدّ گوش خودش نمى گذرد و نیز کینه و ناراحتى درونش از حدّ پیکر او
تجاوز نمى کند، و ما را آشکار نمى ستاید و با دشمنان ما نمى ستیزد، و با
عیبجویان ما هم نشینى نمى کند، و با بدگویان ما هم سخن نمى شود و آنان را
که با ما دشمن هستند دوست نمى دارد و با دوستان ما دشمنى نمى ورزد.
عرض کردم پس چه کنم با این شیعه گوناگون که گویند ما بر طریق تشیّع هستیم؟
فرمود:
اینان خود گرفتار جدائى و آزمایش خواهند گشت و تبدیل و جابجائى در میانشان
رخ خواهد داد و به قحطى و کمبود که نابودشان سازد (مبتلا شوند) و شمشیرى
که خونشان بریزد و اختلافاتى بهم رسد که پراکنده شان کند.
همانا شیعه ما کسى است که همچون سگان پارس نکند و همانند کلاغ حرص نورزد و نزد مردم به گدائى دست دراز نکند اگر چه از گرسنگى بمیرد.
عرض کردم: فدایت شوم چنین افرادى را که چنین صفاتی را دارند در کجا جستجو کنم؟
فرمود:
آنان را در گوشه و کنار زمین بجوى، آنان کسانى هستند که زندگى سبکى دارند و
خانه بدوش هستند که اگر حاضر باشند شناخته نمى شوند و اگر از نظرها پنهان
شوند کسى متوجّه آنان نمى گردد و اگر بیمار شوند عیادت نمى شوند و اگر
خواستگارى کنند با آنان ازدواج نشود، و اگر وفات یابند بر جنازه آنان کسى
حضور نیابد، آنان کسانى اند که در اموالشان با یک دیگر مواسات مى کنند و در
آرامگاه خود با یک دیگر دیدار و ملاقات دارند و خواسته هایشان با یک دیگر
برخورد و اختلاف پیدا نمى کند هر چند از شهرهاى گوناگون باشند».
(إِنْ مَرِضُوا لَمْ یُعَادُوا)
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الإمام الصادق صلوات الله علیه أَنَّهُ دَخَلَ عَلَیْهِ بَعْضُ أَصْحَابِهِ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی وَ اللَّهِ أُحِبُّکَ وَ أُحِبُّ مَنْ یُحِبُّکَ یَا سَیِّدِی مَا أَکْثَرَ شِیعَتُکُمْ.
فَقَالَ لَهُ اذْکُرْهُمْ.
فَقَالَ کَثِیرٌ.
فَقَالَ تُحْصِیهِمْ.
فَقَالَ هُمْ أَکْثَرُ مِنْ ذَلِکَ.
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الإمام الصادق صلوات الله علیه :
أَمَا لَوْ کَمُلَتِ الْعِدَّةُ الْمَوْصُوفَةُ ثَلَاثَمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ کَانَ الَّذِی تُرِیدُونَ وَ لَکِنْ شِیعَتُنَا مَنْ لَا یَعْدُو صَوْتُهُ سَمْعَهُ وَ لَا شَحْنَاؤُهُ بَدَنَهُ وَ لَا یَمْدَحُ بِنَا مُعْلِناً وَ لَا یُخَاصِمُ بِنَا قَالِیاً وَ لَا یُجَالِسُ لَنَا عَائِباً وَ لَا یُحْدِثُ لَنَا ثَالِباً وَ لَا یُحِبُّ لَنَا مُبْغِضاً وَ لَا یُبْغِضُ لَنَا مُحِبّاً.
فَقُلْتُ فَکَیْفَ أَصْنَعُ بِهَذِهِ الشِّیعَةِ الْمُخْتَلِفَةِ الَّذِینَ یَقُولُونَ إِنَّهُمْ یَتَشَیَّعُونَ؟
فَقَالَ صلوات الله علیه :
فِیهِمُ التَّمْیِیزُ وَ فِیهِمُ التَّمْحِیصُ وَ فِیهِمُ التَّبْدِیلُ یَأْتِی عَلَیْهِمْ سِنُونَ تُفْنِیهِمْ وَ سَیْفٌ یَقْتُلُهُمْ وَ اخْتِلَافٌ یُبَدِّدُهُمْ إِنَّمَا شِیعَتُنَا مَنْ لَا یَهِرُّ هَرِیرَ الْکَلْبِ وَ لَا یَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا یَسْأَلُ النَّاسَ بِکَفِّهِ وَ إِنْ مَاتَ جُوعاً.
قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَأَیْنَ أَطْلُبُ هَؤُلَاءِ الْمَوْصُوفِینَ بِهَذِهِ الصِّفَةِ؟
فَقَالَ صلوات الله علیه : اطْلُبْهُمْ فِی أَطْرَافِ الْأَرْضِ أُولَئِکَ الْخَفِیضُ عَیْشُهُمُ الْمُنْتَقِلَةُ دَارُهُمْ الَّذِینَ إِنْ شَهِدُوا لَمْ یُعْرَفُوا وَ إِنْ غَابُوا لَمْ یُفْتَقَدُوا وَ إِنْ مَرِضُوا لَمْ یُعَادُوا وَ إِنْ خَطَبُوا لَمْ یُزَوَّجُوا وَ إِنْ مَاتُوا لَمْ یُشْهَدُوا أُولَئِکَ الَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ یَتَوَاسَوْنَ وَ فِی قُبُورِهِمْ یَتَزَاوَرُونَ وَ لَا تَخْتَلِفُ أَهْوَاؤُهُمْ وَ إِنِ اخْتَلَفَتْ بِهِمُ الْبُلْدَانُ.
الغیبة( للنعمانی)، النص، ص: 203
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 65، ص: 164
