موسى بن بکر واسطى گوید: امام کاظم صلوات الله علیه به من فرمود:
اگر شیعیانم را بررسى کنم جز مردمانى زبان آور (و اهل حرف) بیش نیستند، و اگر آزمایششان کنم جز مردمانى از دین برگشته نیستند (و سر از ارتداد در می آورند)، و اگر ایشان را تصفیه و غربال نمایم از هزار نفر یک نفر سالم درنیاید، و اگر غربالشان کنم چیزى جز آنچه مخصوص منند (و از خاصّآن هستند) در غربال نمانند، اینها دیر زمانى است که بر بالش ها تکیه زده و گفته اند: ما شیعه على هستیم، در صورتى که تنها شیعه على آن کسى است که کردارش گفتارش را تصدیق کند (و عملش با حرفش یکى باشد).
اگر شیعیانم را بررسى کنم جز مردمانى زبان آور (و اهل حرف) بیش نیستند، و اگر آزمایششان کنم جز مردمانى از دین برگشته نیستند (و سر از ارتداد در می آورند)، و اگر ایشان را تصفیه و غربال نمایم از هزار نفر یک نفر سالم درنیاید، و اگر غربالشان کنم چیزى جز آنچه مخصوص منند (و از خاصّآن هستند) در غربال نمانند، اینها دیر زمانى است که بر بالش ها تکیه زده و گفته اند: ما شیعه على هستیم، در صورتى که تنها شیعه على آن کسى است که کردارش گفتارش را تصدیق کند (و عملش با حرفش یکى باشد).
لَوْ مَیَّزْتُ شِیعَتِی لَمْ أَجِدْهُمْ إِلَّا وَاصِفَةً:
مُوسَى بْنُ بَکْرٍ الْوَاسِطِیُّ قَالَ قَالَ لِی أَبُو الْحَسَنِ الإمام الکاظم صلوات الله علیه:
لَوْ مَیَّزْتُ شِیعَتِی لَمْ أَجِدْهُمْ إِلَّا وَاصِفَةً وَلَوِ امْتَحَنْتُهُمْ لَمَا وَجَدْتُهُمْ إِلَّا مُرْتَدِّینَ وَلَوْ تَمَحَّصْتُهُمْ لَمَا خَلَصَ مِنَ الْأَلْفِ وَاحِدٌ وَلَوْ غَرْبَلْتُهُمْ غَرْبَلَةً لَمْ یَبْقَ مِنْهُمْ إِلَّا مَا کَانَ لِی إِنَّهُمْ طَالَ مَا اتَّکَوْا عَلَى الْأَرَائِکِ فَقَالُوا نَحْنُ شِیعَةُ عَلِیٍّ إِنَّمَا شِیعَةُ عَلِیٍّ مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ فِعْلُهُ.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 8، ص: 228
عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الإمام الکاظم صلوات الله علیه یَقُولُ : لَیْسَ کُلُ مَنْ قَالَ بِوَلَایَتِنَا مُؤْمِناً وَ لَکِنْ جُعِلُوا أُنْساً لِلْمُؤْمِنِینَ.
الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج2 ؛ ص244
امام کاظم صلوات الله علیه فرمود:
چنین نیست که هر که بولایت ما معتقد شد مؤ من باشد، بلکه آنها همدم مؤ منین قرار داده شده اند.
مُوسَى بْنُ بَکْرٍ الْوَاسِطِیُّ قَالَ قَالَ لِی أَبُو الْحَسَنِ الإمام الکاظم صلوات الله علیه:
لَوْ مَیَّزْتُ شِیعَتِی لَمْ أَجِدْهُمْ إِلَّا وَاصِفَةً وَلَوِ امْتَحَنْتُهُمْ لَمَا وَجَدْتُهُمْ إِلَّا مُرْتَدِّینَ وَلَوْ تَمَحَّصْتُهُمْ لَمَا خَلَصَ مِنَ الْأَلْفِ وَاحِدٌ وَلَوْ غَرْبَلْتُهُمْ غَرْبَلَةً لَمْ یَبْقَ مِنْهُمْ إِلَّا مَا کَانَ لِی إِنَّهُمْ طَالَ مَا اتَّکَوْا عَلَى الْأَرَائِکِ فَقَالُوا نَحْنُ شِیعَةُ عَلِیٍّ إِنَّمَا شِیعَةُ عَلِیٍّ مَنْ صَدَّقَ قَوْلَهُ فِعْلُهُ.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 8، ص: 228
عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ الإمام الکاظم صلوات الله علیه یَقُولُ : لَیْسَ کُلُ مَنْ قَالَ بِوَلَایَتِنَا مُؤْمِناً وَ لَکِنْ جُعِلُوا أُنْساً لِلْمُؤْمِنِینَ.
الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج2 ؛ ص244
امام کاظم صلوات الله علیه فرمود:
چنین نیست که هر که بولایت ما معتقد شد مؤ من باشد، بلکه آنها همدم مؤ منین قرار داده شده اند.
