عبد اللَّه بن قاسم بطل در باره آیه شریفه: (وَقَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ) از امام صادق صلوات الله علیه روایت مى کند که حضرت فرمود:
این آیه به شهادت على بن ابى طالب صلوات الله علیهما و نیزه زدن به حسن صلوات الله علیه نظر دارد، و آیه (وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً) حاکى از شهادت امام حسین صلوات الله علیه است، و آیه: (فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما) حکایت از ریخته شدن خون حسین صلوات الله علیه دارد، و آیه: (بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ) بر مردمى دلالت دارد که خداوند پیش از ظهور امام قائم صلوات الله علیه مى فرستد و هیچ کس را که مسئول خونى است در خاندان محمّد صلّى اللَّه علیه و آله وانگذارند مگر آنکه او را بکشند، (وَ کانَ وَعْداً مَفْعُولًا) یعنى ظهور امام قائم صلوات الله علیه، و مقصود از آیه شریفه: (ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ) رجعت امام حسین علیه السّلام است با هفتاد تن از یاران وفادار خود که کلاه خودهاى زرّین بر سر دارند از دو سو و به مردم خبر مى دهند که این حسین علیه السّلام است که رجعت کرده و بیرون آمده تا هیچ مؤمنى در باره آن حضرت شک و تردید نکند و بدون تردید، او دجّال و شیطان نیست و هنوز حجت بن الحسن علیه السّلام میان مردم است، و چون در دل مؤمنان استوار شود که او حسین علیه السّلام است اجل و وفات (امام دوازدهم صلوات الله علیه) حجت خدا فرا رسد، و همان امام حسین علیه السّلام خواهد بود که او را غسل مى دهد و کفن و حنوط مى کند و به خاکش مى سپارد، و عهده دار تجهیز جنازه وصى نشود مگر وصى و امام.
(جَاءَ الْحُجَّةَ الْمَوْتُ)
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ الْبَطَلِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الإمام الصادق صلوات الله علیه فِی قَوْلِهِ تَعَالَى (وَقَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ) قَالَ: قَتْلُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ صلوات الله علیهما وَ طَعْنُ الْحَسَنِ صلوات الله علیه.
( وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً )
قَالَ قَتْلُ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیه.
(فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما)
فَإِذَا جَاءَ نَصْرُ دَمِ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیه.
(بَعَثْنا عَلَیْکُمْ عِباداً لَنا أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ)
قَوْمٌ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ قَبْلَ خُرُوجِ الْقَائِمِ صلوات الله علیه فَلَا یَدَعُونَ وَتْراً لآِلِ مُحَمَّدٍ صلوات الله علیهم إِلَّا قَتَلُوهُ.
(وَکانَ وَعْداً مَفْعُولًا)
خُرُوجُ الْقَائِمِ صلوات الله علیه.
( ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ)
خُرُوجُ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیه فِی سَبْعِینَ مِنْ أَصْحَابِهِ عَلَیْهِمُ الْبَیْضُ الْمُذَهَّبُ لِکُلِّ بَیْضَةٍ وَجْهَانِ الْمُؤَدُّونَ إِلَى النَّاسِ أَنَّ هَذَا الْحُسَیْنَ صلوات الله علیه قَدْ خَرَجَ حَتَّى لَا یَشُکَّ الْمُؤْمِنُونَ فِیهِ وَأَنَّهُ لَیْسَ بِدَجَّالٍ وَلَا شَیْطَانٍ وَالْحُجَّةُ الْقَائِمُ بَیْنَ أَظْهُرِهِمْ فَإِذَا اسْتَقَرَّتِ الْمَعْرِفَةُ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ أَنَّهُ الْحُسَیْنُ صلوات الله علیه جَاءَ الْحُجَّةَ صلوات الله علیه الْمَوْتُ فَیَکُونُ الَّذِی یُغَسِّلُهُ وَیُکَفِّنُهُ وَیُحَنِّطُهُ وَیَلْحَدُهُ فِی حُفْرَتِهِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ صلوات الله علیهما وَلَا یَلِی الْوَصِیَّ إِلَّا الْوَصِیُّ.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج 8، ص: 206
مختصر البصائر، ص: 164
البرهان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص: 502
حلیة الأبرار فی أحوال محمد و آله الأطهار علیهم السلام، ج 6، ص: 362
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 53، ص: 93
تفسیر نور الثقلین، ج 3، ص: 138
تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة، ص: 271
