مسمع بن عبد الملک از ابى عبد اللَّه امام صادق صلوات الله علیه نقل کرده که آن جناب فرمودند:
حضرت امام حسین صلوات الله علیه را مادر گرامیشان صلوات الله علیها حمل مى کردند، رسول خدا صلوات اللَّه علیه و آله او را گرفته و فرمودند:
خداوند متعال کشندگان تو را لعنت کند، حق تعالى کسانى که جامه از تن تو بیرون مى آورند را لعنت نماید، خدا بکشد آنان را که یک دیگر را بر علیه تو کمک مى کنند، و بین من و آنان حکم بنماید.
حضرت فاطمه صلوات الله علیها عرض کردند:
اى پدر چه مى فرمائید؟
حضرت فرمودند:
دخترم مصیبت هائى که بعد از من و تو به او مى رسد و اذیّت ها و ظلم ها و مکرها و تعدّى هائى که متوجهش مى گردد را به یاد آوردم، او در آن روز در میان جمعى مردان که جملگى همچون ستارگان درخشانند بوده و همگى به طرف مرگ و کشتن حرکت مى کنند، گویا اکنون لشکرگاه آنها را دیده و به جایگاه و محلّ دفن ایشان مى نگرم.
حضرت فاطمه صلوات الله علیها عرض کردند:
اى پدر جایى را که توصیف مى فرمائید کجا است؟
حضرت فرمودند:
مکانى است که به آن کربلاء مى گویند و آن زمین براى ما و امّت موجب اندوه و بلاء است، بدترین افراد امّت من بر ایشان خروج مى نمایند، اگر تمام اهل آسمان ها و زمین شفیع یک نفر از این گروه شرور باشند شفاعتشان پذیرفته نشود و بطور قطع تمام آنها در جهنم جاوید خواهند بود.
حضرت فاطمه صلوات الله علیها عرض کردند:
پدر، این طفل کشته خواهد شد؟!
 حضرت فرمودند:
بله، دخترم، پیش از او کسى این طور کشته نشده که آسمان ها و زمین و فرشتگان و حیوانات وحشى و ماهى هاى دریا و کوهها برایش گریه کنند.
اگر این موجودات مأذون بودند پس از شهادت این طفل هیچ نفس کشى روى زمین باقى نمى ماند و گروهى از دوستان ما خواهند آمد که در روى زمین کسى از آنها اعلم به خدا نبوده و کوشاتر در اقامه حقّ ما از آنها نمى توان یافت و روى زمین احدى غیر از ایشان نیست که مورد التفات و توجه باشد، ایشان چراغ هاى فروزانى بوده که در ظلمات جور و ستم مى درخشند ایشان شفعاء دیگران بوده و در فرداى قیامت بر حوض من وارد خواهند شد، هنگامى که بر من وارد شوند بوسیله سیما و چهره اشان مى شناسمشان و اهل هر دینى پیشوایان خود را طلب نموده و ایشان ما را طالب بوده و غیر ما را طلب نمى کنند، ایشان باعث قوام و استوار بودن زمین مى باشند، به برکت آنها باران بر زمین مى بارد.


((هُمْ یَطْلُبُونَنَا وَلَا یَطْلُبُونَ غَیْرَنَا))

عَنْ مِسْمَعِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِکِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الإمام الصادق صلوات الله علیه قَالَ:
 کَانَ الْحُسَیْنُ صلوات الله علیه مَعَ أُمِّهِ صلوات الله علیها تَحْمِلُهُ فَأَخَذَهُ  رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه وآله فَقَالَ:
 لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلِیکَ وَلَعَنَ اللَّهُ سَالِبِیکَ وَأَهْلَکَ اللَّهُ الْمُتَوَازِرِینَ عَلَیْکَ وَحَکَمَ اللَّهُ بَیْنِی وَبَیْنَ مَنْ أَعَانَ عَلَیْکَ.
 فَقَالَتْ فَاطِمَةُ صلوات الله علیها:
یَا أَبَتِ أَیَّ شَیْ ءٍ تَقُولُ؟
 قَالَ یَا بِنْتَاهْ ذَکَرْتُ مَا یُصِیبُهُ بَعْدِی وَبَعْدَکِ مِنَ الْأَذَى وَالظُّلْمِ وَالْغَدْرِ وَالْبَغْیِ وَهُوَیَوْمَئِذٍ فِی عُصْبَةٍ کَأَنَّهُمْ نُجُومُ السَّمَاءِ یَتَهَادَوْنَ إِلَى الْقَتْلِ وَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى مُعَسْکَرِهِمْ وَإِلَى مَوْضِعِ رِحَالِهِمْ وَتُرْبَتِهِمْ.
 فَقَالَتْ یَا أَبَتِ وَأَیْنَ هَذَا الْمَوْضِعُ الَّذِی تَصِفُ.
 قَالَ مَوْضِعٌ یُقَالُ لَهُ کَرْبَلَاءُ وَهِیَ ذَاتُ کَرْبٍ وَبَلَاءٍ عَلَیْنَا وَعَلَى الْأُمَّةِ یَخْرُجُ عَلَیْهِمْ شِرَارُ أُمَّتِی وَلَوْ أَنَّ أَحَدَهُمْ یَشْفَعُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرَضِینَ مَا شُفِّعُوا فِیهِمْ وَهُمُ الْمُخَلَّدُونَ فِی النَّارِ.
 قَالَتْ یَا أَبَتِ فَیُقْتَلُ؟
 قَالَ نَعَمْ یَا بِنْتَاهْ قُتِلَ قَبْلَهُ أَحَدٌ کَانَ تَبْکِیهِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرَضُونَ وَالْمَلَائِکَةُ وَالْوَحْشُ وَالْحِیتَانُ فِی الْبِحَارِ وَالْجِبَالِ لَوْ یُؤْذَنُ لَهَا مَا بَقِیَ عَلَى الْأَرْضِ مُتَنَفِّسٌ وَتَأْتِیهِ قَوْمٌ مِنْ مُحِبِّینَا لَیْسَ فِی الْأَرْضِ أَعْلَمُ بِاللَّهِ وَلَا أَقْوَمُ بِحَقِّنَا مِنْهُمْ وَلَیْسَ عَلَى ظَهْرِ الْأَرْضِ أَحَدٌ یَلْتَفِتُ إِلَیْهِ غَیْرُهُمْ أُولَئِکَ مَصَابِیحُ فِی ظُلُمَاتِ الْجَوْرِ وَهُمُ الشُّفَعَاءُ وَهُمْ وَارِدُونَ حَوْضِی غَداً أَعْرِفُهُمْ إِذَا وَرَدُوا عَلَیَّ بِسِیمَاهُمْ وَأَهْلُ کُلِّ دِیْنِ یَطْلُبُونَ أَئِمَّتَهُمْ وَهُمْ یَطْلُبُونَنَا وَلَا یَطْلُبُونَ غَیْرَنَا وَهُمْ قِوَامُ الْأَرْضِ بِهِمْ یَنْزِلُ الْغَیْثُ وَذَکَرَ الْحَدِیثَ بِطُولِهِ.

کامل الزیارات، النص، ص: 69