از ابى هارون مکفوف، وى مى گوید:
بر امام صادق صلوات الله علیه وارد شدم، حضرت به من فرمودند:
برایم شعر بخوان، پس براى آن حضرت شعر خواندم.
حضرت
فرمودند: نه، آن طور که در جمع خودتان مى خوانى و به همان نحو که در کنار
قبر آن حضرت (امام حسین صلوات الله علیه) مرثیه مى خوانى، بخوان:
ابو هارون مى گوید: پس شعر ذیل را براى آن حضرت خواندم:
امرر على جدث الحسین فقل لاعظمه الزّکیّة
یعنى: گذر کن بر قبر حسین بن على صلوات الله علیهما، پس به استخوان هاى پاک و مطهّرش بگو.
ابو هارون مى گوید: وقتى حضرت گریستند، من خود دارى کرده و خواندن را متوقف نمودم، پس حضرت فرمودند:
بگذر، پس من گذشتم، سپس فرمودند:
بیشتر برایم بخوان، بیشتر برایم بخوان.
ابو هارون مى گوید: پس این بیت را خواندم:
یا مریم قومى فاندبى مولاک و على الحسین فاسعدى ببکاک
اى
مریم (مادر حضرت عیسى علیه السّلام) بایست و بر سرور خود ندبه و زارى نما،
زارى کن بر حضرت حسین صلوات الله علیه و با این زارى و گریه خود او را
نصرت و یارى نما.
ابو هارون مى گوید: پس از خواندن این بیت، حضرت گریست و مخدّرات شیون و زارى کردند.
وى مى گوید: وقتى بانوان آرام گرفتند حضرت به من فرمودند:
اى
ابا هارون: کسى که در مرثیه حضرت امام حسین صلوات الله علیه شعر بخواند و
ده نفر را بگریاند بهشت براى او است سپس حضرت نفرات گریه کننده گان را یکى
یکى کاهش داده تا به «یکی» رسیده و فرمودند:
کسى که در رثاء حضرت حسین صلوات الله علیه شعر خوانده و یک نفر را بگریاند بهشت براى او است.
سپس فرمودند:
کسى که یاد امام حسین صلوات الله علیه نموده و براى آن حضرت بگرید بهشت براى او است.
((أَنْشِدْنِی کَمَا تُنْشِدُونَ))
عَنْ أَبِی هَارُونَ الْمَکْفُوفِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الإمام الصادق صلوات الله علیه فَقَالَ لِی:
أَنْشِدْنِی فَأَنْشَدْتُهُ فَقَالَ لَا کَمَا تُنْشِدُونَ وَکَمَا تَرْثِیهِ عِنْدَ قَبْرِهِ قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ :
امْرُرْ عَلَى جَدَثِ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیه فَقُلْ لِأَعْظُمِهِ الزَّکِیَّةِ.
قَالَ فَلَمَّا بَکَى أَمْسَکْتُ أَنَا فَقَالَ مُرَّ فَمَرَرْتُ قَالَ ثُمَّ قَالَ زِدْنِی زِدْنِی قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ:
یَا مَرْیَمُ قُومِی فَانْدُبِی مَوْلَاکِ وَعَلَى الْحُسَیْنِ فَأَسْعِدِی بِبُکَاکِ
قَالَ فَبَکَى وَتَهَایَجَ النِّسَاءُ.
قَالَ فَلَمَّا أَنْ سَکَتْنَ قَالَ لِی:
یَا أبَا هَارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ صلوات الله علیه فَأَبْکَى عَشَرَةً فَلَهُ الْجَنَّةُ ثُمَّ جَعَلَ یَنْقُصُ وَاحِداً وَاحِداً حَتَّى بَلَغَ الْوَاحِدَ فَقَالَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ فَأَبْکَى وَاحِداً فَلَهُ الْجَنَّةُ ثُمَّ قَالَ مَنْ ذَکَرَهُ فَبَکَى فَلَهُ الْجَنَّةُ.
کامل الزیارات، النص، ص: 105
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج44، ص: 287
ریاض الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار، ج1، ص: 188
میثم علی زلفی
