سماعة بن مهران بر مولا و آقای ما حضرت امام جعفر صادق صلوات الله علیه وارد گردید، حضرت پرسید: ای سماعه بدترین مردم نزد مردم کیست؟ عرض کرد: اى پسر رسول خدا بدترین مردم مائیم.
سماعة
گفت چنان حضرت خشمگین شد که چهرهى مبارکش سرخ شد سپس در حالتى که تکیه
کرده بود بی درنگ دو زانو نشست و فرمود: ای سماعه بدترین مردم نزد مردم چه
کسانی اند؟
عرض کردم: به خدا سوگند اى پسر رسول خدا به شما دروغ
نگفتم، بدترین مردم نزد مردم ما هستیم، زیرا مردم ما را کافر و رافضى نام
می نهند؛ سپس حضرت صلوات الله علیه نگاهى به من کرده و فرمود:
چه خواهد
بود حال شما آن روز که شما را به سوى بهشت ببرند و آنها را به سوى جهنم
بکشانند، سپس آنان به شما نگاه کنند و بگویند: چه باعث شده اشخاصی را که ما
آنان را از اشرار مى شمردیم، نمی بینیم.
اى سماعه پسر مهران هر کس از
شما عمل خیلی بدی انجام داد او را با قدم های خودمان به سوى خدا مى بریم و
درباره ى او شفاعت مى کنیم، به خدا سوگند که ده نفر از از شما وارد جهنم
نخواهد شد به خدا سوگند که پنج نفر از شما وارد آتش نخواهد شد به خدا
سوگند سه نفر از شما وارد جهنم نمى شود، به خدا سوگند یک نفر هم از شما
وارد جهنم نمی شود؛ پس شما به درجات برسید و دشمنان را به وسیله ورع و
پرهیزکارى افسرده خاطر کنید.
عنْ أَبِی مُحَمَّدٍ الْفَحَّامِ عَنْ عَمِّ أَبِیهِ قَالَ:
دخَلَ سَمَاعَةُ بْنُ مِهْرَانَ عَلَى مولانا و سیدنا الإمام جعفر الصَّادِقِ صلوات الله علیه فَقَالَ لَهُ:
یَا سَمَاعَةُ مَنْ شَرُّ النَّاسِ عِنْدَ النَّاسِ؟ قَالَ: نَحْنُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ.
قَالَ سماعة: فَغَضِبَ حَتَّى احْمَرَّتْ وَجْنَتَاهُ ثُمَّ اسْتَوَى جَالِساً وَ کَانَ مُتَّکِئاً، فَقَالَ صلوات الله علیه: یَا سَمَاعَةُ مَنْ شَرُّ النَّاسِ عِنْدَ النَّاسِ فَقُلْتُ: وَ اللَّهِ مَا کَذَبْتُکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ نَحْنُ شَرُّ النَّاسِ عِنْدَ النَّاسِ لِأَنَّهُمْ سَمَّوْنَا کُفَّاراً وَ رَافِضَةً، فَنَظَرَ إِلَیَّ ثُمَّ قَالَ:
کَیْفَ بِکُمْ إِذَا سِیقَ بِکُمْ إِلَى الْجَنَّةِ وَ سِیقَ بِهِمْ إِلَى النَّارِ فَیَنْظُرُونَ إِلَیْکُمْ فَیَقُولُونَ: ما لَنا لا نَرى رِجالًا کُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الْأَشْرارِ.
یَا سَمَاعَةَ بْنَ مِهْرَانَ إِنَّهُ مَنْ أَسَاءَ مِنْکُمْ إِسَاءَةً مَشَیْنَا إِلَى اللَّهِ تَعَالَى یَوْمَ الْقِیَامَةِ بِأَقْدَامِنَا فَنَشْفَعُ فِیهِ فَنُشَفَّعُ وَ اللَّهِ لَا یَدْخُلُ النَّارَ مِنْکُمْ عَشَرَةُ رِجَالٍ وَ اللَّهِ لَا یَدْخُلُ النَّارَ مِنْکُمْ ثَلَاثَةُ رِجَالٍ وَ اللَّهِ لَا یَدْخُلُ النَّارَ مِنْکُمْ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَتَنَافَسُوا فِی الدَّرَجَاتِ وَ أَکْمِدُوا أَعْدَاءَکُمْ بِالْوَرَعِ.
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج24، ص: 259
إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج2، ص: 258
البرهان فی تفسیر القرآن، ج4، ص: 680
