از ابى سعید قماط، وى مى گوید:
عبد اللَّه ابى یعفور گفت: از امام صادق صلوات الله علیه شنیدم که به شخصى از دوستانش فرمودند:
فلانى به زیارت قبر ابى عبد اللَّه الحسین صلوات الله علیه مى روى؟
آن شخص گفت: بلى من هر سه سال یا دو سال یک مرتبه به زیارتش مى روم.
حضرت در حالى که صورتشان زرد شده بود فرمودند:
به خدائى که معبودى غیر از او نیست، اگر او را زیارت کنى برتر است براى تو از آنچه در آن هستى.
آن شخص عرض کرد: فدایت شوم آیا تمام این فضل براى من هست؟
حضرت فرمودند:
بلى
به خدا سوگند، اگر من فضیلت زیارت آن حضرت و فضیلت قبرش را براى شما باز
گو کنم به طورى کلّى حجّ را ترک کرده و احدى از شما دیگر به حج نمى رود،
واى بر تو آیا نمى دانى خداوند متعال بواسطه فضیلت قبر آن حضرت کربلا را
حرم امن و مبارک قرار داد پیش از آنکه مکّه را حرم امن نماید؟
ابن ابى
الیعفور مى گوید: محضرش عرضه داشتم: خداوند متعال حج و زیارت بیت اللَّه را
بر مردم واجب کرده ولى زیارت قبر امام حسین صلوات الله علیه را بر مردم
واجب نکرده است پس چطور شما چنین مى فرمائید؟
حضرت فرمودند:
اگر چه همین طور است ولى در عین حال خداوند متعال فضیلت زیارت آن حضرت را این گونه قرار داده است.
مگر نشنیده اى کلام امیر المؤمنین صلوات الله علیه را که فرمودند:
کف
پا سزاوارتر است به مسح نمودن از ظاهر و روى پا ولى در عین حال حق تعالى
مسح روى پا را بر بندگان واجب کرده است؟! و نیز مگر نمى دانى اگر حق تعالى
موقف (محلّ محرم شدن) به خاطر شرافتى که در حرم هست افضل و برتر بود ولى
خداوند متعال آن را در غیر حرم قرار داده است.
(( لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَمَا حَجَّ مِنْکُمْ أَحَدٌ ))
عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْقَمَّاطِ قَالَ حَدَّثَنِی عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَبِی یَعْفُورٍ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الإمام الصادق صلوات الله علیه یَقُولُ لِرَجُلٍ مِنْ مَوَالِیهِ یَا فُلَانُ أَ تَزُورُ قَبْرَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ صلوات الله علیهما؟
قَالَ نَعَمْ إِنِّی أَزُورُهُ بَیْنَ ثَلَاثِ سِنِینَ أَوْ سَنَتَیْنِ مَرَّةً.
فَقَالَ لَهُ وَهُوَمُصْفَرُّ الْوَجْهِ أَمَا وَاللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَلَوْ زُرْتَهُ لَکَانَ أَفْضَلَ لَکَ مِمَّا أَنْتَ فِیهِ.
فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَ کُلُّ هَذَا الْفَضْلُ؟
فَقَالَ نَعَمْ وَاللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکُمْ بِفَضْلِ زِیَارَتِهِ وَبِفَضْلِ قَبْرِهِ لَتَرَکْتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَمَا حَجَّ مِنْکُمْ أَحَدٌ وَیْحَکَ أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ [بِفَضْلِ قَبْرِهِ] کَرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یَتَّخِذَ مَکَّةَ حَرَماً.
قَالَ ابْنُ أَبِی یَعْفُورٍ فَقُلْتُ لَهُ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَى النَّاسِ حِجَّ الْبَیْتِ وَلَمْ یَذْکُرْ زِیَارَةَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیه.
فَقَالَ وَإِنْ کَانَ کَذَلِکَ فَإِنَّ هَذَا شَیْ ءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکَذَا أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَبِی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ صلوات الله علیه حَیْثُ یَقُولُ إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَلَکِنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَى الْعِبَادِ أَ وَمَا عَلِمْتَ أَنَّ الْمَوْقِفَ لَوْ کَانَ فِی الْحَرَمِ کَانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ وَلَکِنَّ اللَّهَ صَنَعَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ الْحَرَمِ.
کامل الزیارات، النص، ص: 266
وسائل الشیعة، ج 14، ص: 513
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 98، ص: 33
