داودبن کثیر رقّى مى گوید: به امام صادق صلوات الله علیه عرض کردم:
معناى سلام بر رسول خدا صلوات الله علیه وآله چیست؟
حضرت
فرمود: خداوند متعال آن گاه که پیامبر و وصیّش، دختر و دو پسر او و همه
امامان را خلق کرد و شیعیان آنها را آفرید، از آنها پیمان گرفت که صبر کنند
و همدیگر را تحمّل کنند و با همدیگر در ارتباط باشند و تقواى الهى پیشه
کنند، و در مقابل به آنها وعده داد که زمین مبارک و حرم امن را تسلیم آنها
کند و بیت المعمور را برایشان بیاورد و سقف افراشته (تمام آسمانها و عرش یا
برکات آسمان) را به آنها بنمایاند و ایشان را از دشمنشان آسوده کند و هم
از آفات زمین که خدا به جهت سلامتى آنها از شرور تبدیل فرموده [و زمینى را
که خدا دگرگونش کرده از جمله سلامت است] و آنچه را در زمین است براى آنها
سالم دارد و لکه اى در آن نباشد (یعنى در زمین ناسازگارى با دشمن وجود
نداشته باشد) و هر چه را دوست داشته باشند، در زمین براى آنها موجود باشد. و
رسول خدا صلوات الله علیه وآله از همه امامان و شیعیانشان بر این امر عهد و
پیمان گرفت. و سلام بر پیامبر صلوات الله علیه وآله یاد آورى همان عهد و
پیمان و تجدید پیمان بر خداست تا اینکه خداوند عزّوجلّ در امر خویش تعجیل
کند و سلام خویش را با تمام آنچه در آن است به زودى برساند.
عَنْ دَاوُدَ بْنِ کَثِیرٍ الرَّقِّیِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّه الإمام الصادق صلوات الله علیه مَا مَعْنَى السَّلَامِ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ؟
فَقَالَ: َ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لَمَّا خَلَقَ نَبِیَّهُ وَ وَصِیَّهُ وَ ابْنَتَهُ وَ ابْنَیْهِ وَ جَمِیعَ الْأَئِمَّةِ وَ خَلَقَ شِیعَتَهُمْ أَخَذَ عَلَیْهِمُ الْمِیثَاقَ وَ أَنْ یَصْبِرُوا وَ یُصَابِرُوا وَ یُرَابِطُوا وَ أَنْ یَتَّقُوا اللَّهَ وَ وَعَدَهُمْ أَنْ یُسَلِّمَ لَهُمُ الْأَرْضَ الْمُبَارَکَةَ وَ الْحَرَمَ الْآمِنَ وَ أَنْ یُنَزِّلَ لَهُمُ الْبَیْتَ الْمَعْمُورَ وَ یُظْهِرَ لَهُمُ السَّقْفَ الْمَرْفُوعَ وَ یُرِیحَهُمْ مِنْ عَدُوِّهِمْ وَ الْأَرْضِ الَّتِی یُبَدِّلُهَا اللَّهُ مِنَ السَّلَامِ وَ یُسَلِّمُ مَا فِیهَا لَهُمْ لا شِیَةَ فِیها قَالَ لَا خُصُومَةَ فِیهَا لِعَدُوِّهِمْ وَ أَنْ یَکُونَ لَهُمْ فِیهَا مَا یُحِبُّونَ وَ أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه وآله عَلَى جَمِیعِ الْأَئِمَّةِ وَ شِیعَتِهِمُ الْمِیثَاقَ بِذَلِکَ وَ إِنَّمَا السَّلَامُ عَلَیْهِ تَذْکِرَةُ نَفْسِ الْمِیثَاقِ وَ تَجْدِیدٌ لَهُ عَلَى اللَّهِ لَعَلَّهُ أَنْ یُعَجِّلَهُ جَلَّ وَ عَزَّ وَ یُعَجِّلَ السَّلَامَ لَکُمْ بِجَمِیعِ مَا فِیهِ.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج1، ص: 451
در این حدیث شریف، نکات بسیار مهم و اساسى در ارتباط با صاحبان ولایت و پیروان آنها یادآورى شده است:
این حدیث گویاى آن است که نه تنها پیامبر صلوات الله علیه وآله و دخترش فاطمه زهرا صلوات الله علیها و امامان اهل بیت صلوات الله علیهم در عالم عهد و میثاق از مشکلات پیش روى خویش آگاهى پیدا کرده اند بلکه شیعیان آنان نیز از این امور مطّلع بوده اند و خداوند عزّوجلّ آنها را به صبر و شکیبایى و تقواى الهى و ارتباط با همدیگر دعوت کرده و بر این امر پیمان گرفته است.
آن گاه رسول خدا صلوات الله علیه و آله نیز بر این امر با آنها پیمان بسته است.
این نشان مى دهد که انسانها در آن عالم، همدیگر را شناخته بودند، از احوال همدیگر آگاهى داشتند، شیعیان جایگاه خویش را به خوبى مى دانستند، از امورى که در پیش روى دارند اطّلاع داشتند، از پاداش خداوند عزّوجلّ در مقابل ایمان، اعتقاد، عمل و رفتارشان با خبر بودند و با همدیگر هم پیمان شدند که بر این ثابت و استوار باشند و به هیچ وجه، از آن منحرف نشوند و دورى نکنند. پس آن گاه که به رسول خدا صلوات الله علیه وآله سلام مى دهند، در حقیقت، پیمان خویش را با خداوند عزّوجلّ تجدید مى کنند واز خداوند عزّوجلّ مى خواهند که در عمل به وعده خویش تسریع کند.
