عناوین اصلی:اشاره به حکمت نهفته در این دستگاه، آنچه برای سلامت قلب و تقویت آن، مفید است، آنچه برای سلامتی رگ ها سودمند است.
اشاره به حکمت نهفته در این دستگاه
قال سیدنا و مولانا الإمام رضا صلوات الله علیه: إنَّ اللّهَ عز و جل لَم یَبتَلِ البَدَنَ بِداءٍ حَتّی جَعَلَ لَهُ دَواءً یُعالَجُ بِهِ، و لِکُلِّ صِنفٍ مِنَ الدّاءِ صِنفٌ مِنَ الدَّواءِ و تَدبیرٌ و نَعتٌ، و ذلِکَ أنَّ هذِهِ الأَجسامَ اسِّسَت عَلی مِثالِ المُلکِ.
فَمَلِکُ الجَسَدِ هُوَ القَلبُ، وَ العُمّالُ العُروقُ فِی الأَوصالِ وَ الدِّماغِ، و بَیتُ المَلِکِ قَلبُهُ، و أرضُهُ الجَسَدُ، وَ الأَعوانُ یَداهُ و رِجلاهُ و عَیناهُ و شَفَتاهُ و لِسانُهُ و اذُناهُ.
طبّ الإمام الرضا صلوات الله علیه، ص 10 ، بحار الأنوار ، ج 62 ، ص 309.
مولا و آقای ما حضرت امام رضا صلوات الله علیه فرمود: خداوند، بدن را به هیچ دردی گرفتار نساخته، مگر این که برای آن، دارویی هم قرار داده است که بدان، درمان شود. هر نوع درد نیز نوعی درمان و چاره دارد؛ چرا که این بدن ها بر سیاق یک مملکت، ساخته شده اند. پادشاه این سرزمین، قلب است. رگ هایی که در بدن و مغز وجود دارد، کارگران اند. خانه آن پادشاه، قلب انسان است. سرزمین آن پادشاه، بدن انسان است، و دستان، پاها، چشمان، لب ها، زبان و گوش ها نیز یاران اویند.
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه لِلطَّبیبِ الهِندِیِّ: کانَ القَلبُ کَحَبِّ الصَّنَوبَرِ؛ لِأَنَّهُ مُنَکَّسٌ، فَجُعِلَ رَأسُهُ دَقیقا لِیَدخُلَ فی الرِّئَهِ فَتُرَوِّحَ عَنهُ بِبَردِها، لِئَلّا یَشیطَ الدِّماغُ بِحَرِّهِ.
الخصال، ص 514، ح 3، علل الشرائع، ص 100، ح 1 و فیه« رقیقا» بدل« دقیقا»، المناقب لابن شهرآشوب، ج 4، ص 261 کلّها عن الربیع صاحب المنصور، بحار الأنوار، ج 61، ص 308، ح 1.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه خطاب به طبیب هندی فرمود: قلب، به شکل دانه صنوبر است؛ زیرا وارونه است و یک سرِ قلب، باریک قرار داده شده است تا به لا به لای ریه برود و با سردی آن، خودش را خُنک کند، مبادا مغز از گرمای آن بسوزد.
سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه لِلمُفَضَّلِ بنِ عُمَرَ: أصِفُ لَکَ الآنَ یا مُفَضَّلُ الفُؤادَ: اعلَم أنَّ فیهِ ثُقبا مُوَجَّهَهً نَحوَ الثُّقبِ الَّتی فِی الرِّئَهِ تُرَوِّحُ عَنِ الفُؤادِ، حَتّی لَوِ اختَلَفَت تِلک الثُّقبُ و تَزایَلَ بَعضُها عَن بَعضٍ لَما وَصَلَ الرَّوحُ إلَی الفُؤادِ و لَهَلَکَ الإِنسانُ، أ فَیَستَجیزُ ذو فِکرٍ و رَوِیَّهٍ أن یَزعُمَ أنَّ مِثلَ هذا یَکونُ بِالإِهمالِ، ولا یَجِدُ شاهِدا مِن نَفسِهِ یَنزِعُهُ عَن هذَا القَولِ؟!
بحار الأنوار، ج 3، ص 75 نقلًا عن الخبر المشتهر بتوحید المفضّل.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه خطاب به مفضّل بن عمر فرمود: ای مفضّل! اکنون، قلب را برایت وصف می کنم: بدان که در آن، سوراخ هایی است، سوداده شده به سمت سوراخ هایی که در ریه است، و همین هاست که قلب را خُنک می کند، به گونه ای که اگر این سوراخ ها با همدیگر تفاوت می یافتند و رو به روی هم نبودند، خُنکا به قلب نمی رسید و انسان می مُرد. اکنون آیا صاحبِ اندیشه و تأمّل، روا می داند که بگوید چنین پدیده ای، به اهمال پدید آمده است، و در درون خویش، گواهی نیابد که او را از این پندار، باز بدارد؟!
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: فِی ابنِ آدَمَ ثَلاثُمِئَهٍ و سِتّونَ عِرقا، مِنها مِئَهٌ و ثَمانونَ مُتَحَرِّکَهٌ، و مِائَهٌ و ثَمانونَ ساکِنَهٌ، فَلو سَکَنَ المُتَحَرِّکُ لَم یَبقَ الإِنسانُ، و لَو تَحَرَّکَ السّاکِنُ لَهَلَکَ الإِنسانُ؟!
الأمالی للطوسی، ص 597، ح 1240 عن یعقوب بن شعیب عن الإمام الصادق عن آبائه صلوات الله علیه ، بحار الأنوار، ج 61، ص 316، ح 22.
حضرت رسول صلوات الله علیه و آله فرمود: در آدمی زاده، سیصد و شصت رگ است و از این شمار، صد و هشتاد تا متحرّک، و صد و هشتاد تا ساکن اند. اگر آن رگ های متحرّک، ساکن می بود، انسان باقی نبود و اگر هم آن رگ های ساکن، تحرّک می یافت، انسان از میان می رفت.
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: کانَ رَسولُ اللّهِ صلوات الله علیه و آله یَحمَدُ اللّهَ فی کُلِّ یَومٍ ثَلاثَمِئَهِ مَرَّهٍ و سِتّینَ مَرَّهً عَدَدَ عُروقِ الجَسَدِ، یَقولُ: «الحَمدُ للّهِ رَبِّ العالَمینَ کَثیرا عَلی کُلِّ حالٍ».
الکافی، ج 2، ص 503، ح 3 عن أبی الحسن الأنباری، مکارم الأخلاق، ج 2، ص 77، ح 2191 و لیس فیه« کلّ یوم»، بحارالأنوار، ج 61، ص 316، ح 24.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله ، در هر روز، سیصد و شصت بار، به شمارِ رگ های بدن، خداوند را سپاس می گفت و می فرمود: «پروردگار جهانیان را به فراوانی و در هر حال، سپاس!».
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: قالَ رَسولُ اللّهِ صلوات الله علیه و آله: إنَّ فِی ابنِ آدَمَ ثَلاثَمِئَهٍ و سِتّینَ عِرقا، مِنها مِئَهٌ و ثَمانونَ مُتَحَرِّکَهٌ، و مِنها مِئَهٌ و ثَمانونَ ساکِنَهٌ، فَلَو سَکَنَ المُتَحَرِّکُ لَم یَنَم و لَو تَحَرَّکَ السّاکِنُ لَم یَنَم، و کانَ رَسولُ اللّهِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ وَ آلِه إذا أصبَحَ قالَ: «الحَمدُ للّهِ رَبِّ العالَمینَ کَثیرا عَلی کُلِّ حالٍ» ثَلاثَمِئَهٍ و سِتّینَ مَرَّهً، و إذا أمسی قالَ مِثلَ ذلِکَ.
الکافی، ج 2، ص 503، ح 4، علل الشرائع، ص 354، ح 1 کلاهما عن یعقوب بن شعیب، بحار الأنوار، ج 61، ص 316، ح 25.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: پیامبر خدا صلوات الله علیه و آله فرموده است: «در بدن آدمیزاد، سیصد و شصت رگ است: صد و هشتاد تای آن متحرّک، و صد و هشتاد تای دیگر، ساکن اند. اگر آن رگ های متحرّک، ساکن بودند، انسان نمی خفت؛ و اگر آن رگ های ساکن، متحرّک بودند نیز انسان نمی خفت». پیامبر خدا، هر روز صبح، سیصد و شصت بار می گفت: «خداوندِ جهانیان را به فراوانی و در هر حال، سپاس!» و شامگاهان نیز چنین می گفت.
آنچه برای سلامت قلب و تقویت آن، مفید است
سیب
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: لَو یَعلَمُ النّاسُ ما فِی التُّفّاحِ ما داوَوا مَرضاهُم إلّا بِهِ، أ لا و إنَّهُ أسرَعُ شَی ءٍ مَنفَعَهً لِلفُؤادِ خاصَّهً، و إنّهُ نَضوحُهُ.
طبّ الأئمّه صلوات الله علیهم لابنی بسطام، ص 135 عن محمّد بن مسلم وص 53 عن الوشّاء الحسین بن علیّ بن عبد اللّه بن سنان، الکافی، ج 6، ص 357، ح 10، المحاسن، ج 2، ص 368، ح 2286 و لیس فیها« أ لا و إنّه أسرع شی منفعه للفؤاد خاصّه و إنّه نَضوحه»، بحار الأنوار، ج 66، ص 175، ح 33.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: اگر مردم می دانستند در سیب چیست، بیمارانشان را جز به آن درمان نمی کردند. بدانید که سیب، بویژه، سودمندترین چیز برای قلب و مایه شست وشوی آن است.
سرکه
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه: نِعمَ الإِدامُ الخَلُّ یَکسِرُ المِرَّهَ، و یُطفِئُ الصَّفراءَ، و یُحیِی القَلبَ.
الکافی، ج 6، ص 329، ح 7، المحاسن، ج 2، ص 284، ح 1924 کلاهما عن أبی بصیر عن الإمام الصادق صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ ، الخصال، ص 636، ح 10 عن أبی بصیر و محمّد بن مسلم عن الإمام الصادق عن آبائه عنه صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم ، مکارم الأخلاق، ج 1، ص 413، ح 1400 عن الإمام الصادق صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ و لیس فیها« و یطفئ الصفراء»، بحار الأنوار، ج 66، ص 304، ح 17 و ح 22.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود: سرکه، نیکو خورشتی است؛ زرداب را می شکند، صفرا را فرو می نشاند و قلب را زنده می کند.
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: الخَلُّ یُنیرُ القَلبَ.
المحاسن، ج 2، ص 284، ح 1925 عن رفاعه، بحار الأنوار، ج 66، ص 302، ح 9.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: سرکه، قلب را روشن می کند.
انار
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: مَن أکَلَ رُمّانَهً عَلَی الرِّیقِ، أنارَت قَلبَهُ أربَعینَ یوَما.
الکافی، ج 6، ص 354، ح 11، المحاسن، ج 2، ص 357، ح 2240 کلاهما عن هشام بن سالم، بحار الأنوار، ج 66، ص 161، ح 35.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: هر کس ناشتا انار بخورد، [آن انار]، قلبش را چهل روز روشن می کند.
عدس
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه: أکلُ العَدَسِ، یُرِقُّ القَلبَ، و یُکثِرُ الدَّمعَهَ.
الکافی، ج 6، ص 343، ح 1 عن السکونی عن الإمام الصادق صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ ، المحاسن، ج 2، ص 306، ح 2017 عن السکونی عن الإمام الصادق عن أبیه عنه صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم و فیه« یسرع» بدل« یکثر»، بحار الأنوار، ج 66، ص 258، ح 3.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود: عدس، دل را نازک می کند و اشک را می افزاید.
الکافی عن فرات بن أحنف: إنَّ بَعضَ بَنی إسرائیلَ شَکا إلَی اللّهِ عز و جل قَسوَهَ القَلبِ، و قِلَّهَ الدَّمعَهِ، فَأَوحَی اللّهُ عز و جل إلَیهِ أن کُلِ العَدَسَ، فَأَکَلَ العَدَسَ؛ فَرَقَّ قَلبُهُ، و جَرَت دَمعَتُهُ.
الکافی، ج 6، ص 343، ح 2، المحاسن، ج 2، ص 307، ح 2020، بحار الأنوار، ج 66، ص 258، ح 6.
الکافی به نقل از فرات بن احنف: یکی از پیامبران بنی اسرائیل، از سنگ دلی و کمیِ اشک به درگاه خداوند عز و جل نالید. خداوند عز و جل به او وحی فرستاد که: «عدس بخور». او نیز عدس خورد و از آن پس، دلش نازک شد و اشکش جاری گشت.
بِهْ
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: کُلُوا السَّفَرجَلَ؛ فَإِنَّهُ یَجلُو الفُؤادَ.
مکارم الأخلاق، ج 1، ص 373، ح 1242، بحار الأنوار، ج 66، ص 177، ح 37.
حضرت رسول صلوات الله علیه و آله فرمود: بِهْ بخورید، که دل را جلا می دهد.
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: عَلَیکُم بِالسَّفَرجَلِ؛ فَإِنَّهُ یَجلُو القَلبَ، و یَذهَبُ بِطَخاءِ الصَّدرِ.
المحاسن، ج 2، ص 364، ح 2270 عن إبراهیم بن عبد الحمید عن الإمام الرضا صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ ، مکارم الأخلاق، ج 1، ص 373، ح 1235 عن الإمام الرضا صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِ ، بحار الأنوار، ج 66، ص 169، ح 8؛
حضرت رسول صلوات الله علیه و آله فرمود: بر شما باد خوردنِ بِهْ؛ چرا که دل را جلا می دهد و سنگینی و تاریکی سینه را از میان می بَرَد.
قال سیدنا و مولانا الإمام کاظم صلوات الله علیه: قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: لِجَعفَرِ بنِ أبی طالِبٍ: یا جَعفَرُ، کُلِ السَّفَرَجَل؛ فَإِنَّهُ یُقَوِّی القَلبَ، و یُشَجِّعُ الجَبانَ.
الکافی، ج 6، ص 357، ح 4، المحاسن، ج 2، ص 366، ح 2275 کلاهما عن حمزه بن بزیع عن الإمام الکاظم صلوات الله علیه ، بحار الأنوار، ج 66، ص 170، ح 13.
مولا و آقای ما حضرت امام کاظم صلوات الله علیه فرمود: حضرت رسول صلوات الله علیه و آله به جعفر بن ابی طالب فرمود: «ای جعفر! بِهْ بخور، که قلب را قوّت می دهد و ترسو را شجاعت می بخشد».
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه: السَّفَرجَلُ قُوَّهُ القَلبِ، و حَیاهُ الفُؤادِ، و یُشَجِّعُ الجَبانَ.
مکارم الأخلاق، ج 1، ص 372،ح 1231، بحار الأنوار، ج 66، ص 176، ح 37.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود: بِهْ، قوّت قلب و حیاتِ دل است و ترسو را شجاعت می بخشد.
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه:أکلُ السَّفَرجَلِ قُوَّهٌ لِلقَلبِ الضَّعیفِ، و یُطَیِّبُ المَعِدَهَ، و یُذَکِّی الفُؤادَ، و یُشَجِّعُ الجَبانَ.
الکافی، ج 6، ص 357، ح 1 عن الحسن بن راشد عن الإمام الصادق صلوات الله علیه ، المحاسن، ج 2، ص 366، ح 2277 عن أبی بصیر عن الإمام الصادق عن آبائه عنه صلوات الله علیهم، بحار الأنوار، ج 66، ص 170، ح 15.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود: خوردن بِهْ، نیروی قلبِ ضعیف است، معده را پاک می سازد، دل را نشاط می دهد و ترسو را شجاعت می بخشد.
گلابی
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: کُلُوا الکُمَّثری؛ فَإِنَّهُ یَجلُو القَلبَ، و یُسَکِّنُ أوجاعَ الجَوفِ بِإِذنِ اللّهِ تَعالی.
الکافی، ج 6، ص 358، ح 1، المحاسن، ج 2، ص 371، ح 2296 کلاهما عن أبی بصیر، الخصال، ص 632، ح 10 عن أبی بصیر و محمّد بن مسلم عن الإمام الصادق عن آبائه صلوات الله علیهم ، مکارم الأخلاق، ج 1، ص 379، ح 1265 کلاهما عن الإمام علیّ صلوات الله علیه نحوه، بحار الأنوار، ج 66، ص 174، ح 32.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: گلابی بخورید، که به اذن خداوند متعال، دل را جلا می دهد و دردهای درون را تسکین می بخشد.
عسل
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه:العَسَلُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ ولا داءَ فیهِ؛ یُقِلُّ البَلغَمَ، و یَجلُو القَلبَ.
مکارم الأخلاق، ج 1، ص 359، ح 1172، بحار الأنوار، ج 66، ص 294، ح 18.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود: عسل، شفای هر بیماری ای است و بیماری ای هم در آن نیست؛ بلغم را کم می کند و دل را جلا می دهد.
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: نِعمَ الشَّرابُ العَسَلُ یَرعَی القَلبَ، و یُذهِبُ بَردَ الصَّدرِ.
مکارم الأخلاق، ج 1، ص 358، ح 1168، طبّ النبیّ صلوات الله علیه و آله ، ص 7، بحار الأنوار، ج 66، ص 290، ح 2؛
حضرت رسول صلوات الله علیه و آله فرمود: عسل، چه خوب نوشیدنی ای است! قلب را مراقبت می کند و سردی سینه را از میان می بَرَد.
تلبینه
تلبینه، نوعی آش است که از سبوس و شیر و عسل، تهیه می شود( القاموس المحیط: ج 4ص 265)
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: إنَّ التَّلبینَ یَجلُو القَلبَ الحَزینَ، کَما تَجلُو الأَصابِعُ العَرَقَ مِنَ الجَبینِ.
الکافی، ج 6، ص 320، ح 2، المحاسن، ج 2، ص 171، ح 1477، بحار الأنوار، ج 66، ص 96، ح 6.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: تلبینه، دل اندوهگین را جلا می بخشد، چنان که انگشتان، عرق را از پیشانی می زدایند.
بوی خوش
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: إنَّ الرّیحَ الطَّیِّبَهَ تَشُدُّ القَلبَ، و تَزیدُ فِی الجِماعِ.
الکافی، ج 6، ص 510، ح 3، قرب الإسناد، ص 167، ح 610 و فیه« الصلب» بدل« القلب» و کلاهما عن علیّ بن رئاب عن الإمام الصادق صلوات الله علیه ، مکارم الأخلاق، ج 1، ص 100، ح 189 و لیس فیه ذیله، بحار الأنوار، ج 76، ص 140، ح 1.
حضرت رسول صلوات الله علیه و آله فرمود: بوی خوش، قلب را استواری می بخشد و بر توان همبستری می افزاید.
آنچه برای سلامتی رگ ها سودمند است
بادنجان
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: أکثِروا مِنَ الباذَنجانِ عِندَ جِدادِ النَّخلِ؛ فَإِنَّهُ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ، و یَزیدُ فی بَهاءِ الوَجهِ، و یُلَیِّنُ العُروقَ، و یَزیدُ فی ماءِ الصُّلبِ.
مکارم الأخلاق، ج 1، ص 398، ح 1355، بحار الأنوار، ج 66، ص 223، ح 7.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: در هنگام خرماچینی، فراوان بادنجان (/ بادمجان) بخورید؛ چرا که شفای هر درد است، بر روشنیِ چهره می افزاید، رگ ها را نرم می کند و آب کمر (نیروی جنسی) را افزون می سازد.
حوک
حوک : ریحان کوهی . باذرنجبویه . بادرنجبویه . بادروج . بارنگ . حوک . ریحان جبلی . باذروق . باذرو
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: الحَوکُ بَقلَهُ الأَنبِیاءِ، أما إنَّ فیهِ ثمانَ خِصالٍ: یُمرِئُ، و یَفتَحُ السُّدَدَ، و یُطَیِّبُ الجُشاءَ، و یُطَیِّبُ النَّکهَهَ، و یُشَهِّی الطَّعامَ، و یَسُلُّ الدّاءَ، و هُوَ أمانٌ مِنَ الجُذامِ، إذَا استَقَرَّ فی جَوفِ الإِنسانِ قَمَعَ الدّاءَ کُلَّهُ.
الکافی، ج 6، ص 364، ح 4، مکارم الأخلاق، ج 1، ص 388، ح 1309 و فیه« یسهل الدم» بدل« یسلّ الداء»، بحار الأنوار، ج 66، ص 215، ح 13.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: حوک سبزی پیامبران است. بدان که در آن، هشت ویژگی است: هضم کننده است؛ گرفتگی های عروق و مجاری را می گشاید؛ آروغ را خوش بو می سازد؛ دهان را بوی خوش می بخشد؛ غذا را دوست داشتنی می سازد؛ درد و بیماری را از درون بدن، بیرون می کشد؛ و امانِ انسان از جذام است؛ [و] چون در درون انسان جای گیرد، همه بیماری ها را فرو می نشاند.
انجیر
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه: أکلُ التّینِ یُلَیِّنُ السُّدَدَ.
طبّ الأئمّه صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم لابنی بسطام، ص 137، بحار الأنوار، ج 66، ص 186، ح 3.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود:خوردن انجیر، رسوبات مجاری و رگ ها را نرم می کند.
نیشکر
قال سیدنا و مولانا الإمام کاظم صلوات الله علیه: قَصَبُ السُّکَّرِ یَفتَحُ السُّدودَ، ولا داءَ فیهِ ولا غائِلَهَ.
مکارم الأخلاق، ج 1، ص 363، ح 1191، بحار الأنوار، ج 66، ص 189، ح 2.
مولا و آقای ما حضرت امام کاظم صلوات الله علیه فرمود: نیشکر ، گرفتگی های مجاری و رگ ها را باز می کند و هیچ بیماری و بدی ای در آن نیست.
شام خوردن
قال سیدنا و مولانا الإمام صادق صلوات الله علیه: لا تَدَعِ العَشاءَ و لَو بِثَلاثِ لُقَمٍ بِمِلحٍ. مَن تَرَکَ العَشاءَ لَیلَهً ماتَ عِرقٌ فی جَسَدِهِ ولا یَحیا أبَدا.
مکارم الأخلاق، ج 1، ص 424، ح 1447 و 1448، بحار الأنوار، ج 66، ص 345، ح 20.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: شام را وا مگذار، هر چند به سه لقمه نان و نمک باشد. هر کس یک شب شام را واگذارد، یک رگ در بدن وی می میرد و این رگ، هرگز زنده نمی شود.
قال سیدنا و مولانا الإمام رضا صلوات الله علیه: إنَّ فِی الجَسَدِ عِرقا یُقالُ لَهُ: العَشاءُ، فَإِن تَرَکَ الرَّجُلُ العَشاءَ لَم یَزَل یَدعو عَلَیهِ ذلِکَ العِرقُ إلی أن یُصبِحَ، یَقولُ: أجاعَکَ اللّهُ کَما أجَعتَنی، و أظمَأَکَ اللّهُ کَما أظمَأتَنی. فَلا یَدَعَنَّ أحَدُکُمُ العَشاءَ و لَو بِلُقمَهٍ مِن خُبزٍ أو شَربَهٍ مِن ماءٍ.
الکافی، ج 6، ص 289، ح عن سهل بن زیاد عن بعض الأهوازیّین، بحار الأنوار، ج 66، ص 347، ح 26.
مولا و آقای ما حضرت امام رضا صلوات الله علیه فرمود: در بدن، رگی است که آن را «عَشا (شام)» گویند. اگر شخصْ شام خوردن را واگذارد، آن رگ تا صبح او را نفرین می کند و می گوید: «خدا، تو را گرسنه بدارد، چنان که مرا گرسنه بداشتی، و تشنه بدارد، چنان که تشنه ام نگاه داشتی». پس مبادا کسی از شما شام را واگذارد، هر چند به یک لقمه نان یا جرعه ای آب باشد.
