قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: تَجَنَّبِ الدَّواءَ مَا احتَمَلَ بَدَنُکَ الدَّاءَ، فَإِذا لَم یَحتَمِلِ الدّاءَ فَالدَّواءُ.
مکارم الأخلاق، ج 2، ص 179، ح 2464، بحار الأنوار، ج 62، ص 66، ح 14.
حضرت رسول صلوات الله علیه و آله فرمود: تا هنگامی که بدنت درد را تحمّل می کند، از دارو بپرهیز و آن گاه که درد را تحمّل نکرد، پس دارو.
قال رسول الله صلوات الله علیه و آله: مَنِ استَقَلَّ بِدائِهِ فَلا یَتَداوَیَنَّ؛ فَإِنَّهُ رُبَّ دَواءٍ یورِثُ الدّاءَ.
نثر الدرّ، ج 1، ص 181.
حضرت رسول صلوات الله علیه و آله فرمود: هر کس می تواند با بیماری خود، سر کند، از درمان بپرهیزد؛ زیرا بسا دارویی که خود، بیماری بر جای می نهد.
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه: امشِ بِدائِکَ ما مَشی بِکَ.
نهج البلاغه، الحکمه 27، بحار الأنوار، ج 81، ص 204، ح 7.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود: با درد خویش، تا آن هنگام که با تو مدارا می کند، مدارا کن.
قال سیدنا و مولانا الإمام علی صلوات الله علیه: لا یَتَداوَی المُسلِمُ؛ حَتّی یَغلِبَ مَرَضُهُ صِحَّتَهُ.
الخصال، ص 620، ح 10 عن أبی بصیر و محمّد بن مسلم عن الإمام الصادق عن آبائه صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم ، تحف العقول، ص 110، بحار الأنوار، ج 62، ص 70، ح 24.
مولا و آقای ما حضرت امام علی صلوات الله علیه فرمود: مسلمان به دارو توسّل نمی جوید، مگر آن هنگام که بیماری اش بر تندرستی اش چیرگی یابد.
قال سیدنا و مولانا الإمام الصادق صلوات الله علیه: ثَلاثَهٌ تُعَقِّبُ مَکروهاً:... و شُربُ الدَّواءِ مِن غَیرِ عِلَّهٍ و إن سَلِمَ مِنهُ.
تحف العقول، ص 321، بحار الأنوار، ج 78، ص 234، ح 53.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: سه چیز، ناخوشایندی در پی می آورد: ... و نوشیدن دارو بدون بیماری، هر چند شخص از آن دارو، جان به در بَرَد.
قال سیدنا و مولانا الإمام الصادق صلوات الله علیه: مَن ظَهَرَت صِحَّتُهُ عَلی سُقمِهِ فَشَرِبَ الدَّواءَ؛ فَقَد أعانَ عَلی نَفسِهِ.
طبّ الأئمّه صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم لابنی بسطام، ص 61 عن سالم بن أبی خیثمه، بحار الأنوار، ج 62، ص 65، ح 8.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: هر کس تندرستی اش بر بیماری اش چیرگی داشته باشد و دارو بنوشد، به زیان خویش، اقدام کرده است.
قال سیدنا و مولانا الإمام الصادق صلوات الله علیه: مَن ظَهَرَت صِحَّتُهُ عَلی سُقمِهِ فَیُعالِجُ بِشَی ءٍ فَماتَ، فَأَنَا إلَی اللّهِ مِنهُ بَری ءٌ.
الخصال، ص 26، ح 91 عن إسماعیل بن أبی زیاد، بحار الأنوار، ج 62، ص 64، ح 5.
مولا و آقای ما حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: هر کس تندرستی اش بر بیماری اش غلبه داشته باشد و خود را به چیزی درمانی کند و پس از آن بمیرد، من در پیشگاه خداوند، از او بیزاری می جویم.
قال سیدنا و مولانا الإمام الکاظم صلوات الله علیه: ادفَعوا مُعالَجَهَ الأَطِبّاءِ مَا اندَفَعَ الدّاءُ عَنکُم؛ فَإِنَّهُ بِمَنزِلَهِ البِناءِ قَلیلُهُ یَجُرُّ إلی کَثیرِهِ.
علل الشرائع، ص 465، ح 17 عن بکر بن صالح الجعفری، طبّ الأئمّه صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِم لابنی بسطام، ص 4، بحار الأنوار، ج 62، ص 63، ح 4.
مولا و آقای ما حضرت امام کاظم صلوات الله علیه فرمود: تا زمانی که بیماری، به جد با شما درگیر نشده است، درگیر معالجه طبیبان نشوید، که درمان به مانند ساختمان است که مقدار کمی از آن، شخص را به مقدار فراوانش می کشاند.
