ام سلمه می گوید: یک
وقت حضرت امام حسن و حضرت امام حسین صلوات الله علیهما به حضور رسول خدا
صلوات الله علیه و آله آمدند که جبرئیل به صورت دحیه کلبى در حضور آن حضرت
بود.
امامان عزیزمان حسنین صلوات الله علیهما در اطراف جبرئیل که به
صورت دحیه کلبى در آمده بود دور میزدند. جبرئیل دست خود را حرکت میداد و
این طور وانمود میکرد که چیزى در دست دارد، ناگاه دیدند: یک سیب و یک گلابى
و یک انار در دست دارد، وى آنها را به حضرت امام حسن و حضرت امام حسین
صلوات الله علیهما داد، صورت حضرت امام حسن و حضرت امام حسین صلوات الله
علیهما از کثرت خوشحالى درخشنده شد و متوجه رسول خدا صلوات الله علیه و آله
شدند، رسول خدا آنها را گرفت و بوئید و فرمود: با همین میوه جات نزد
مادرتان فاطمه صلوات الله علیها بروید، و اگر قبل از آن نزد پدرتان بروید
بهتر است.
ایشان دستور رسول خدا صلوات الله علیه و آله را اجرا کردند، و
چیزى از آنها نخوردند تا اینکه رسول خدا صلوات الله علیه و آله نزد ایشان
رفت و همه با هم از آن خوردند.
هر چه از آن میوه ها می خوردند همچنان
برقرار بودند و کم نمى شدند تا آن موقعى که رسول خدا صلوات الله علیه و آله
روح مبارکشان قبض شد.
امام حسین صلوات الله علیه فرمود: تا فاطمه اطهر
صلوات الله علیها زنده بود آن میوه جات دچار هیچ گونه تغییر و نقصانى
نشدند. موقعى که حضرت زهرا صلوات الله علیها از دنیا رفت انار مفقود شد،
ولى سیب و گلابى در زمان حیات پدرم صلوات الله علیه باقى ماندند، هنگامى که
حضرت امیر المؤمنین صلوات الله علیه را شهید کردند گلابى مفقود شد، ولى
سیب به همان حالت براى حضرت امام حسن صلوات الله علیه باقى بود تا هنگامى
که آن حضرت را به وسیله زهر به شهادت رساندند.
آنگاه آن سیب همچنان
باقى بود تا آن موقعى که آب را در کربلا به روى من بستند. من هر گاه تشنه
میشدم آن سیب را میبوئیدم و عطشم تخفیف مى یافت. هنگامى که تشنگى من به
نهایت رسید آن سیب را جویدم و یقین به وفات کردم.
شنیدم حضرت امام علی بن الحسین صلوات الله علیهما می فرمود: پدرم یک ساعت قبل از اینکه شهید شود این مطلب را می فرمود.
موقعى که پدرم شهید شد بوى آن سیب از قتلگاه آن حضرت یافت مى شد.
من به جستجوى آن پرداختم ولى اثرى از آن نیافتم.
بوى
آن سیب بعد از شهادت امام حسین صلوات الله علیه باقى بود، من قبر مقدس آن
حضرت را زیارت کردم و بوى آن سیب از قبر مبارکش می وزید.
شیعیانى که به زیارت قبر امام حسین صلوات الله علیه می روند اگر با اخلاص باشند در موقع سحر بوى آن سیب را خواهند یافت.
وَ لَقَدْ زُرْتُ قَبْرَهُ فَوَجَدْتُ رِیحَهَا تَفُوحُ مِنْ قَبْرِهِ :
قالت أُمُّ سَلَمَةَ: أَنَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ دَخَلَا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلوات الله علیه و آله وَ بَیْنَ یَدَیْهِ جَبْرَئِیلُ فَجَعَلَا یَدُورَانِ حَوْلَهُ یُشَبِّهَانِهِ بِدِحْیَةَ الْکَلْبِیِّ فَجَعَلَ جَبْرَئِیلُ یُومِی بِیَدِهِ کَالْمُتَنَاوِلِ شَیْئاً فَإِذَا فِی یَدِهِ تُفَّاحَةٌ وَ سَفَرْجَلَةٌ وَ رُمَّانَةٌ فَنَاوَلَهُمَا وَ تَهَلَّلَ وَجْهَاهُمَا وَ سَعَیَا إِلَى جَدِّهِمَا فَأَخَذَ مِنْهُمَا فَشَمَّهُمَا ثُمَّ قَالَ صِیرَا إِلَى أُمِّکُمَا بِمَا مَعَکُمَا وَ ابْدَءَا بِأَبِیکُمَا.
فَصَارَا کَمَا أَمَرَهُمَا فَلَمْ یَأْکُلُوا حَتَّى صَارَ النَّبِیُّ إِلَیْهِمْ فَأَکَلُوا جَمِیعاً فَلَمْ یَزَلْ کُلَّمَا أُکِلَ مِنْهُ عَادَ إِلَى مَا کَانَ حَتَّى قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ صلوات الله علیه و آله.
قَالَ الإمام الْحُسَیْنُ صلوات الله علیه فَلَمْ یَلْحَقْهُ التَّغْیِیرُ وَ النُّقْصَانُ أَیَّامَ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صلوات الله علیها حَتَّى تُوُفِّیَتْ فَلَمَّا تُوُفِّیَتْ فَقَدْنَا الرُّمَّانَ وَ بَقِیَ التُّفَّاحُ وَ السَّفَرْجَلُ أَیَّامَ أَبِی صلوات الله علیه.
فَلَمَّا اسْتُشْهِدَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صلوات الله علیه فُقِدَ السَّفَرْجَلُ وَ بَقِیَ التُّفَّاحُ عَلَى هَیْئَتِهِ عِنْدَ الإمام الْحَسَنِ صلوات الله علیه حَتَّى مَاتَ فِی سُمِّهِ وَ بَقِیَتِ التُّفَّاحَةُ إِلَى الْوَقْتِ الَّذِی حُوصِرْتُ عَنِ الْمَاءِ فَکُنْتُ أَشَمُّهَا إِذَا عَطِشْتُ فَیَسْکُنُ لَهَبُ عَطَشِی فَلَمَّا اشْتَدَّ عَلَیَّ الْعَطَشُ عَضَضْتُهَا وَ أَیْقَنْتُ بِالْفَنَاء.
قَالَ الإمام عَلِیُ بْنُ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیهما سَمِعْتُهُ یَقُولُ:
ذَلِکَ قَبْلَ مَقْتَلِهِ بِسَاعَةٍ فَلَمَّا قَضَى نَحْبَهُ وُجِدَ رِیحُهَا فِی مَصْرَعِهِ فَالْتُمِسَتْ وَ لَمْ یُرَ لَهَا أَثَرٌ فَبَقِیَ رِیحُهَا بَعْدَ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیه وَ لَقَدْ زُرْتُ قَبْرَهُ فَوَجَدْتُ رِیحَهَا تَفُوحُ مِنْ قَبْرِهِ فَمَنْ أَرَادَ ذَلِکَ مِنْ شِیعَتِنَا الزَّائِرِینَ لِلْقَبْرِ فَیَلْتَمِسُ ذَلِکَ فِی أَوْقَاتِ السَّحَرِ فَإِنَّهُ یَجِدُهُ إِذَا کَانَ مُخْلِصا
مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج 3، ص: 391
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج 43، ص: 289
ریاض الأبرار فی مناقب الأئمة الأطهار، ج 1، ص: 86
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 10، ص: 411
مهدی
