11) خلقت انسان در عالم ذرّ دلیل جواز عزل (پیشگیرى از آبستنى و این که انسان نطفه خود را در خارج رحم بریزد.)
امام صادق صلوات الله علیه مى فرماید: على بن حسین صلوات الله علیهما- مانعى براى عزل نمى دید و این آیه را مى خواند («و آن هنگام که خداوند از پشت فرزندان آدم نطفهها را بیرون کشید و اعتراف گرفت که آیا من پروردگار شما هستم؟ و آنان گفتند: آرى، تو پروردگار مائى»). پس هر چیزى که خداوند از او میثاق و پیمان گرفته است، خارج خواهد شد (و پا به عالم وجود مى نهند)؛ گرچه نطفه آنان بر روى سنگ خارا ریخته شود.
این حدیث شریف بر این تأکید دارد که طبق سنّت خداوند متعال، همه انسانهایى که در عالم ذرّ آفریده شده اند، در این دنیا هم مراحل خلقتى را در رحم مادر طى خواهند کرد؛ امّا نطفه هایى که سابقه خلق و آفرینشى نداشته اند، خواست خداوند متعال بر آن قرار گرفته است که در این دنیا خلقى جدید نداشته باشد؛ هر چند مراحلى از شکل گیرى را طى کرده باشند.
عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْحَذَّاءِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الإمام الصادق صلوات الله علیه قَالَ:
کَانَ
عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ صلوات الله علیهما لَا یَرَى بِالْعَزْلِ
بَأْساً فَقَرَأَ هَذِهِ الآْیَةَ: (وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِنْ بَنِی
آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَ أَشْهَدَهُمْ عَلى أَنْفُسِهِمْ
أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى ). فَکُلُّ شَیْ ءٍ أَخَذَ اللَّهُ
مِنْهُ الْمِیثَاقَ فَهُوَ خَارِجٌ وَ إِنْ کَانَ عَلَى صَخْرَةٍ صَمَّاءَ.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج5، ص: 504
محمد جواد غلامی
