شیعه شده بود...

شیعه شده بود، شیعه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی امام هادی صلوات الله علیه

دلیلش را پرسیدند. گفت: 

از اصفهان آمده بودم بغداد؛

همشهری ها می دانستند آدم زبان‌داری هستم؛

مرا فرستاده بودند پیش متوکل برای عرض شکایت.

پشت دربار منتظر بودم.

همان وقت متوکل دستور داد امام هادی صلوات الله علیه را بیاورند.

از یکی پرسیدم کسی که احضار شده کیست؟

گفت: «امام شیعه هاست.

به نظرم متوکل او را احضار کرده تا بکُشد!» لحظه ای بعد آمد.

با همان نگاه اول، محبّتش به دلم افتاد. در دلم شروع کردم به دعا کردن برایش.

از خدا می خواستم شرّ متوکل را از سرش کوتاه کند.

به من که رسید توقف کرد؛

نگاهش را دوخت به صورتم؛

همین قدر شنیدم که فرمود: خدا دعایت را مستجاب، عمرت را طولانی و مال و بچه هایت را زیاد کند.

از هیبت نگاه و کلامش به لرزه افتادم و زمین خوردم.

به هوش که آمدم، مردم قصه را پرسیدند. چیزی نگفتم. 

به اصفهان که برگشتم زندگی ام از این رو به آن رو شد.

حالا همه چیز دارم: ثروت، ده تا فرزند، هفتاد و چند سال عمر.

همه‌ی اینها از برکت دعای امام زمانم است. 

الخرائج و الجرائح، ج‏1، ص 392.