عن أبی عبد الله علیه السلام قال: خرج الحسین بن علی علیهما السلام على أصحابه فقال أیها الناس إن الله جل ذکره ما خلق العباد إلا لیعرفوه فإذا عرفوه عبدوه فإذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عبادة من سواه، فقال له رجل یا ابن رسول الله بأبی أنت و أمی فما معرفة الله قال معرفة أهل کل زمان إمامهم الذی یجب علیهم طاعته».
از سلیمان بن خالد، وى مى گوید:
از امام صادق صلوات الله علیه شنیدم که مى فرمودند:
تعجّب
است از گروهى که مى پندارند شیعه هستند ولى گفته مى شود روزگار بر ایشان
مى گذرد و احدى از ایشان به زیارت قبر حسین صلوات الله علیه نمى روند، چه
از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى کرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه
کسلى و بى حالى منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر مى دانستند در زیارت آن
حضرت چیست هرگز تنبلى و کسلى را به خود راه نمى دادند.
عبد اللَّه بن قاسم بطل در باره آیه شریفه: (وَقَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ) از امام صادق صلوات الله علیه روایت مى کند که حضرت فرمود:
این آیه به شهادت على بن ابى طالب صلوات الله علیهما و نیزه زدن به حسن صلوات الله علیه نظر دارد، و آیه (وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً) حاکى از شهادت امام حسین صلوات الله علیه است، و آیه: (فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما) حکایت از ریخته شدن خون حسین صلوات الله علیه دارد، و
