محمد بن منصور از پدرش نقل می کند که گفته: تعدادی بودیم که در محضر مبارک امام صادق علیه السلام در باب ظهور و قیام حضرت حجت علیه السلام با هم سخن میگفتیم. حضرت رو به ما کرده و فرمودند: در چه موردی بحث می کنید؟ هرگز، هرگز به خدا قسم آنچه را که شما چشم هایتان را به سوی آن کشیده اید واقع نخواهد شد، تا اینکه غربال شوید. به خدا قسم آنچه را که به آن چشم دوخته اید نخواهد شد ،
عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ صلوات الله علیه یَقُولُ :
صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ(الحجة القائم) الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ.
کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص: 303
اصبغ بن نباته گوید: از امیر المؤمنین صلوات الله علیه شنیدم که مى فرمود: صاحب این امر آواره و رانده شده و یکّه و تنهاست.
بسم الله الرحمن الرحیم:
در روایت ابى الجارود از حضرت ابى جعفر امام باقر صلوات الله علیه در مورد آیه الر کِتابٌ أُحْکِمَتْ آیاتُهُ پرسید؟
صلوات الله علیه فرمود:
آن
قرآن است مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ فرمود از نزد حکیم خبیر وَأَنِ
اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اى مؤمنین استغفار کنید یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ
فَضْلَهُ:
زیارة مولانا الخلف الصالح صاحب الزمان صلوات الله علیه وعلی آبائه الطاهرین:
حَدَّثَنَا الشَّیْخُ الْأَجَلُّ الْفَقِیهُ الْعَالِمُ أَبُو مُحَمَّدٍ عَرَبِیُّ بْنُ مُسَافِرٍ الْعِبَادِیُّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قِرَاءَةً عَلَیْهِ بِدَارِهِ بِالْحِلَّةِ السَّیْفِیَّةِ فِی شَهْرِ رَبِیعٍ الْأَوَّلِ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَسَبْعِینَ وَخَمْسِمِائَةٍ، وَحَدَّثَنِی الشَّیْخُ الْعَفِیفُ أَبُو الْبَقَاءِ هِبَةُ اللَّهِ بْنُ نَمَاءِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ حُمْدُونٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قِرَاءَةً عَلَیْهِ أَیْضاً بِالْحِلَّةِ السَّیْفِیَّةِ، قَالا جَمِیعاً:
عبد اللَّه بن قاسم بطل در باره آیه شریفه: (وَقَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ) از امام صادق صلوات الله علیه روایت مى کند که حضرت فرمود:
این آیه به شهادت على بن ابى طالب صلوات الله علیهما و نیزه زدن به حسن صلوات الله علیه نظر دارد، و آیه (وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً) حاکى از شهادت امام حسین صلوات الله علیه است، و آیه: (فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما) حکایت از ریخته شدن خون حسین صلوات الله علیه دارد، و
