تفسیر روایی آیه 104 سوره مبارکه بقره:
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَقُولُوا راعِنا وَ قُولُوا انْظُرْنا وَ اسْمَعُوا وَ لِلْکافِرِینَ عَذابٌ أَلِیمٌ :
امام حسن عسکری صلوات الله علیه فرمود حضرت موسى بن جعفر امام کاظم صلوات الله علیه فرمود:
وقتى
پیامبر اکرم (صلوات الله علیه وآله) وارد مدینه شد و اطراف او را مهاجر و
انصار گرفتند و پیوسته نیازمندى مردم به ایشان افزایش مى یافت و او را با
لقب هاى شایسته و بزرگ مورد خطاب قرار مى دادند آن القابى که زیبنده آن
جناب بود و خداوند به آنها دستور داده بود که یا أَیُّهَا الَّذِینَ
آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَ لا
تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ
أَعْمالُکُمْ وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ پیامبر اکرم نسبت به آنها مهربان و
با محبت بود و در رفع گرفتارى آنها پیوسته مى کوشید بطورى که سعى مى کرد
با هر کدام از مؤمنین صحبت مى کرد صداى خود را از او بلندتر نماید مبادا آن
مؤمن اگر صدایش بلند شود مشمول تهدید خداوند قرار گیرد و اعمالش از میان
برود.
