از سلیمان بن خالد، وى مى گوید:
از امام صادق صلوات الله علیه شنیدم که مى فرمودند:
تعجّب
است از گروهى که مى پندارند شیعه هستند ولى گفته مى شود روزگار بر ایشان
مى گذرد و احدى از ایشان به زیارت قبر حسین صلوات الله علیه نمى روند، چه
از روى جفا بوده و چه تنبلى و سستى کرده و چه عاجز و ناتوان باشند و چه
کسلى و بى حالى منشأ آن باشند، به خدا سوگند اگر مى دانستند در زیارت آن
حضرت چیست هرگز تنبلى و کسلى را به خود راه نمى دادند.
عده‌ای نامه نوشتند به امام صادق (صلوات الله علیه) و گفتند که مفضّل با کبوتر بازها (وبعضی از آنها شراب می خورند) می‌چرخد.
سزاوار است شما نامه‌ای به مفضل بنویس تا خودش را جمع و جور کند و با آنها ننشیند.
امام صادق صلوات الله علیه فرمود: جابر بن عبد اللَّه به امام باقر صلوات الله علیه عرض کرد:
جانم به فداى شما اى فرزند رسول خدا! از شما مى خواهم تا درباره فضیلت جدّه ات فاطمه صلوات الله علیها حدیثى برایم نقل کنید که وقتی برای شیعیان بگویم از شنیدن آن خوشحال شوند.
فضل کاتب گوید: خدمت امام صادق صلوات الله علیه بودم که نامه ابو مسلم خراسانى براى ایشان آمد.
حضرت به او فرمود: نامه تو جواب ندارد از نزد ما بیرون شو.
ما شروع کردیم با یکدیگر آهسته سخن گفتن.
أَحِبُّوا الصِّبْیَانَ:
عَنْ الإمام الصادق صلوات الله علیه قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ
صلوات الله علیه وآله:
مَنْ قَبَّلَ وَلَدَهُ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ حَسَنَةً
وَ مَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ عَلَّمَهُ القرآن دُعِیَ بِالْأَبَوَیْنِ
فَیُکْسَیَانِ حُلَّتَیْنِ یُضِی ءُ مِنْ نُورِهِمَا وُجُوهُ أَهْلِ الْجَنَّةِ.
الکافی (ط - الإسلامیة)، ج6، ص: 49
امام صادق صلوات الله علیه فرمود:
رسول خدا صلوات الله علیه واله فرمودند: : هر که فرزند خود را ببوسد،
خداوند عزّ و جلّ براى او یک ثواب مى نویسد و هر که فرزندش را شاد کند، خداوند در
روز قیامت او را شاد مى سازد و هر که به او قرآن بیاموزد [در روز قیامت] پدر و
مادرش فرا خوانده مى شوند و دو جامه بر آنان پوشانده مى شود که از درخشش آن صورت
بهشتیان مى درخشد.
زیارة مولانا الخلف الصالح صاحب الزمان صلوات الله علیه وعلی آبائه الطاهرین:
حَدَّثَنَا الشَّیْخُ الْأَجَلُّ الْفَقِیهُ الْعَالِمُ أَبُو مُحَمَّدٍ عَرَبِیُّ بْنُ مُسَافِرٍ الْعِبَادِیُّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قِرَاءَةً عَلَیْهِ بِدَارِهِ بِالْحِلَّةِ السَّیْفِیَّةِ فِی شَهْرِ رَبِیعٍ الْأَوَّلِ سَنَةَ ثَلَاثٍ وَسَبْعِینَ وَخَمْسِمِائَةٍ، وَحَدَّثَنِی الشَّیْخُ الْعَفِیفُ أَبُو الْبَقَاءِ هِبَةُ اللَّهِ بْنُ نَمَاءِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ حُمْدُونٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قِرَاءَةً عَلَیْهِ أَیْضاً بِالْحِلَّةِ السَّیْفِیَّةِ، قَالا جَمِیعاً:
عبد اللَّه بن قاسم بطل در باره آیه شریفه: (وَقَضَیْنا إِلى بَنِی إِسْرائِیلَ فِی الْکِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِی الْأَرْضِ مَرَّتَیْنِ) از امام صادق صلوات الله علیه روایت مى کند که حضرت فرمود:
این آیه به شهادت على بن ابى طالب صلوات الله علیهما و نیزه زدن به حسن صلوات الله علیه نظر دارد، و آیه (وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوًّا کَبِیراً) حاکى از شهادت امام حسین صلوات الله علیه است، و آیه: (فَإِذا جاءَ وَعْدُ أُولاهُما) حکایت از ریخته شدن خون حسین صلوات الله علیه دارد، و
